Pytania i odpowiedzi
Odpowiedzi na najpopularniejsze pytania
Jak stosować preparaty biologiczne?
Wszystkie preparaty biologiczne stosuje się zgodnie z instrukcją na opakowaniu. W celu uzyskania maksymalnego efektu zabiegów zaleca się ścisłe przestrzeganie podanych dawek i zasad stosowania. Z reguły preparaty biologiczne rozcieńcza się w stosunku 10 g/ml na 10 litrów wody. Po wymieszaniu powinny stać w cieniu przez 10-15 minut, aby „obudziły się” bakterie i grzyby.
Zasada działania Bacillus subtilis?
Bakterie Bacillus subtilis są jednymi z najpowszechniejszych producentów stosowanych w produkcji biologicznych fungicydów, co wynika z faktu, że mikroorganizmy te są najbardziej aktywnymi producentami substancji antybiotycznych i bakteriobójczych.
Mechanizmy, które pozwalają lekom opartym na Bacillus subtilis na zwalczanie szerokiego spektrum chorób, powinny obejmować przede wszystkim:
1) Synteza antybiotyków i substancji biologicznie czynnych. Obecnie znanych jest ponad 66 związków o charakterze antybiotycznym (polipeptydowym i aminoglikozydowym), które hamują wzrost grzybów oraz wykazują właściwości bakteriobójcze (zdolność do zabijania bakterii chorobotwórczych).
Ponadto mikroorganizmy Bacillus subtilis są zdolne do wytwarzania szeregu substancji biologicznie czynnych (kwas jaśminowy, kwas salicylowy), które stymulują mechanizmy obronne rośliny (odporność „indukowana”), co zapewnia ochronę przed powtórnymi infekcjami chorobowymi.
2) Szybka kolonizacja strefy korzeniowej roślin. Mikroorganizmy Bacillus subtilis są w stanie zakorzenić się w systemie korzeniowym podczas przetwarzania nasion, sadzonek, moczenia sadzonek. Jednocześnie mikroorganizmy przebywają w korzeniu przez całe życie rośliny i aktywnie wykorzystują uwalniane przez rośliny składniki pokarmowe oraz uwalniają substancje antybiotyczne, co prowadzi do zahamowania rozwoju fitopatogennych bakterii i grzybów.
3) Stymulacja rozwoju roślin Bakterie Bacillus subtilis są zdolne do syntezy fitohormonów (auksyny, cytokininy, szereg witamin (głównie z grupy B)), które zapewniają rozwój rozgałęzionego systemu korzeniowego, co poprawia przeżywalność siewek, siewek, zwiększa odporność na środowiskowe czynniki stresogenne (wysokie temperatury, brak wilgoci, mróz).
Biofungicydy na bazie Bacillus subtilis są szeroko stosowane w ochronie przed następującymi chorobami:
Na uprawach warzyw (ziemniaki, pomidory, ogórki, kapusta itp.) - pleśń i gnicie nasion, zgnilizna łodyg i korzeni, alternarioza, makrosporioza, czarna noga, kil kapusty, biała i czarna zgnilizna, antraknoza, fomoza itp.
Na uprawach sadowniczych i jagodowych (truskawki, maliny, jabłka, gruszki, czereśnie) – antraknoza, szara i biała zgnilizna, biała plamistość, kompleks zgnilizny korzeni (fuzarioza, pitoza), kokomykoza.
Bakteryjny charakter Bacillus subtilis pozwala na stosowanie opartych na nich preparatów w połączeniu z fungicydami chemicznymi ("zintegrowane" systemy ochrony), co zwiększa skuteczność tych ostatnich i pozwala na ograniczenie ilości zabiegów fungicydowych.
Jednocześnie łączne stosowanie leków na bazie grzybów Bacillus subtilis i Trichoderma zapewnia najlepszą ochronę przed zespołem chorób bakteryjnych (bakterioza naczyniowa, rak bakteryjny, oparzenie bakteryjne, bakteryjna zgnilizna korzeni), przeciwko którym większość chemicznych środków grzybobójczych jest nieskuteczna.
Jak działa Trichoderma?
Mikromycety glebowe z rodzaju Trichoderma wykazują wysoką aktywność wobec patogenów chorób roślin, zarówno o charakterze bakteryjnym, jak i grzybiczym. Mikroorganizmy te posiadają różne mechanizmy oddziaływania na patogeny roślin:
- Antybiotyczne działanie grzybów z rodzaju Trichoderma - odkryto ponad 60 różnych rodzajów antybiotyków (gliotoksyna, wirydyna, alamecyna i inne), które wydzielają te grzyby. Antybiotyki te są w stanie zahamować rozwój szerokiej gamy drobnoustrojów chorobotwórczych.
- Uwalnianie enzymów litycznych - Trichoderma micromycetes uwalnia znaczną ilość enzymów zdolnych do niszczenia ścian komórkowych bakterii chorobotwórczych i grzybów.
Aktywność pasożytnicza – grzyby są zdolne do pasożytowania na wielu patogenach grzybowych (fusarium, biała i szara zgnilizna, ryzoktanioza).
Obecność kilku mechanizmów hamujących rozwój szkodliwych mikroorganizmów (lub patogenów) pozwala na stabilne stosowanie preparatów na bazie Trichodermy w biologicznej ochronie upraw warzyw i owoców oraz jagód.
Na uprawach warzywnych (ziemniaki, pomidory, ogórki, kapusta itp.) biofungicydy pozwalają na zwalczanie następujących chorób: zgnilizna korzeni (fusarium, pitosis i o charakterze bakteryjnym), ryzoktonioza, brunatna plamistość, alternarioza, rak bakteryjny, antraknoza, biała zgnilizna, czarna noga, szara zgnilizna, bakterioza naczyniowa.
Na uprawach sadowniczych i jagodowych (truskawki, maliny, jabłka, gruszki, czereśnie) - preparaty na bazie grzybów Trichoderma zapewniają ochronę przed takimi chorobami - mączniakiem prawdziwym, mączniakiem, rakiem bakteryjnym, kokomykozą, szarą, białą i czarną zgnilizną owoców, poparzeniami bakteryjnymi itp. . .
Ważną zdolnością grzybów z rodzaju Trichoderma jest zdolność do szybkiego zasiedlania (lub kolonizowania) gleby i aktywnego konkurowania o składniki pokarmowe z mikroorganizmami fitopatogennymi. Dlatego wprowadzanie do gleby opartych na nich biofungicydów (z wodą do nawadniania lub przy przetwarzaniu resztek roślinnych w okresie jesiennym) pozwala na ich stopniową poprawę.
Zasada działania Bacillus thuringiensis
Bakterie Bacillus thuringiensis to rodzaj przetrwalnikujących, glebowych bakterii z rodzaju Bacillus, mikroorganizmy te są obecnie jednymi z najbardziej rozpowszechnionych mikroorganizmów stosowanych w produkcji biologicznych insektycydów.
Mikroorganizm wykazuje działanie owadobójcze dzięki syntezie kompleksu zarodnik-kryształ. Bacillus thuringiensis jest zdolny do syntezy 2 głównych typów toksyn:
1) Endotoksyna białka krystalicznego (δ-endotoksyna) - aktywuje się w jelicie szkodnika i powoduje jego dysfunkcję, hamuje trawienie szkodnika, powodując porażenie jelit i pęknięcie jego nabłonka.
2) Termostabilna egzotoksyna białkowa (ᵦ - egzotoksyna) - hamuje syntezę RNA i białek w komórkach owadzich, co prowadzi do pogorszenia metamorfozy szkodnika, zmniejsza płodność samic i żywotność kolejnych pokoleń. Prowadzi to do zmniejszenia liczby szkodników w przyszłości.
Bacillus thuringiensis ma działanie jelitowe: aktywowane w jelitach szkodników toksyny powodują zaburzenia funkcji trawiennych i prowadzą do zniszczenia nabłonka jelitowego. W rezultacie bakterie przenikają z jamy jelitowej do ciała owada, co prowadzi do ogólnej bakteriozy i późniejszej śmierci szkodnika.
Pierwszymi oznakami działania leku jest zaprzestanie żerowania szkodników przez 1-3 dni. Masowa śmierć owadów notowana jest przez 3-5 dni. Czas działania ochronnego wynosi 7-15 dni
Ten kompleks toksyn jest bezpieczny dla ludzi i zwierząt, co umożliwia wykorzystanie ich do produkcji bakteryjnych środków do zwalczania szkodliwych owadów.
Bioinsektycydy na bazie Bacillus thuringiensis znajdują szerokie zastosowanie w ochronie przed następującymi szkodnikami:
Na uprawach warzywnych (ziemniaki, pomidory, ogórki, kapusta itp.), gąsienice ćmy kapuścianej, larwy stonki ziemniaczanej, ćmy ziemniaczanej, gąsienice różnego rodzaju szufelek, gąsienice mączlika kapuścianego, ćmy kapuścianej itp.
Na uprawach sadowniczych i jagodowych (truskawki, maliny, jabłka, gruszki, czereśnie) – larwy owocożerców, dżdżownic, gąsienic jabłoni, larw skoczków, skoczków winogronowych, larw świetlików itp.
Bakteryjny charakter Bacillus thuringiensis pozwala na stosowanie opartych na nich preparatów w połączeniu z chemicznymi insektycydami ("zintegrowane" systemy ochrony), co zmniejsza ilość zabiegów i zapobiega powstawaniu odpornych na insektycydy form szkodliwych owadów.
Co to są awermektyny (abamektyny) i jak działają?
Awermektyny (Abamektyny) są produktami aktywności życiowej promieniowców Streptomyces avermitilis, które wykazują wysoką aktywność owadobójczą. Większość streptomycetes jest szeroko rozpowszechniona w większości gleb i rozkładającej się roślinności. Mikroorganizmy te mają wysoką aktywność metaboliczną - syntetyzują złożony kompleks owadobójczych toksyn - abamektyn.
Obecnie wśród abamektyn wydzielanych przez paciorkowce zidentyfikowano cztery główne A1a, A2a, B1a, B2a oraz cztery drugorzędne A1b, A2b, B1b, B2b.Tak duża liczba substancji czynnych zapewnia efektywne działanie leku na poziomie chemicznym insektycydy.
Abamektyny to substancje czynne typu neurotoksyn. Dostając się do organizmu bezkręgowców drogą kontaktową lub przez jelita, prowadzą do zahamowania i zablokowania przewodzenia impulsu nerwowego, w wyniku czego dochodzi do paraliżu, a następnie śmierci osobników wielu rodzajów owadów, kleszczy i nicieni .
Pierwszymi oznakami działania leku jest zaprzestanie żerowania przez szkodniki po 6 do 16 godzinach. Masowa śmierć owadów notowana jest przez 2-3 dni.
Awermektyny dobrze działają na szkodniki w temperaturze 18-20°C. W temperaturze powyżej +30°C skuteczność abamektyn wzrasta 2-krotnie, jednocześnie w takich warunkach większość insektycydów chemicznych traci swoje działanie
Ponadto abamektyny mają zdolność przenikania przez liście roślin (działanie translaminarne), co zapewnia długotrwałe działanie leków. Termin działania ochronnego wynosi 10-20 dni.
Jednocześnie abamektyny nie działają ogólnoustrojowo i dlatego nie kumulują się w produktach roślinnych.
Bioinsektycydy na bazie Streptomyces avermitilis są szeroko stosowane do ochrony przed następującymi szkodnikami:
Na uprawach warzywnych (ziemniaki, pomidory, ogórki, kapusta itp.) – Stonka ziemniaczana, gąsienice różnych szufelek, przędziorków, ćmy minowej, wciornastków, mączlików, kompleksów mszyc itp.
Na uprawach sadowniczych i jagodowych (truskawki, maliny, jabłonie, gruszki, czereśnie) - roztocza, spadź, larwy owocożerców, skoczków, ćmy jabłoni, ryjkowców, ryjkowców, skoczków, wciornastków, kompleks mszyc, malinowca itp. .
Jak działa Metarhizium anisopliae?
Micromycete Metarhizium anisopliae to gatunek owadobójczych grzybów z rodziny Clavicipitaceae, zdolnych do tworzenia zarodników. Szeroko rozpowszechniony w glebie, zdolny do wywoływania choroby „zielonej muskardyny” u wielu szkodników glebowych. Grzyb ten był jednym z pierwszych pod koniec XIX wieku. zaczęto wykorzystywać do produkcji biologicznych insektycydów.
Grzyb glebowy Metarhizium anisopliae wykazuje wysoką aktywność owadobójczą dzięki następującym mechanizmom:
1) Bezpośrednie pasożytnictwo. Grzyb Metarhizium anisopliae jest w stanie pasożytować na ciele szkodników glebowych, więc po kontakcie z ciałem szkodnika w ciągu 12-18 godzin zarodniki grzyba kiełkują w ciele owada i wpływają na tkankę tłuszczową, przewód pokarmowy, paraliżować układ nerwowy, tkankę mięśniową i narządy oddechowe. W rezultacie szkodnik ginie i staje się źródłem pożywienia dla mikromycetów i innej mikroflory glebowej. Całkowita śmierć szkodnika następuje po 2-5 dniach od zakażenia. Po śmierci szkodnika ciało szkodnika pokrywa się zieloną grzybnią i tworzy zarodniki, które są źródłem infekcji dla innych szkodników.
2) Uwalnianie toksyn. Micromycetes Metarhizium anisopliae są zdolne do wydzielania szeregu toksyn owadobójczych – destruksyn (Dxs) klasy A, E i B. Toksyny te odgrywają ważną rolę w osłabianiu obrony immunologicznej szkodnika, uszkadzaniu układu mięśniowego oraz powodowaniu trudności w żerowaniu i ruchliwość owada.
Bioinsektycydy na bazie Metarhizium anisopliae są szeroko stosowane do ochrony przed następującymi najczęściej występującymi szkodnikami glebowymi: larwami chrząszcza majowego, ryjkowcem, drutowcem, zgryzaczem, a także mogą oddziaływać na zimujące formy szkodników.
Ponadto grzyby Metarhizium anisopliae są zdolne do aktywnego zasiedlania ryzosfery roślin, natomiast mikromycety wydzielają substancje biologicznie czynne - fitohormony, które stymulują wzrost roślin i zwiększają odporność na suszę.
Jak działa Beauveria bassiana?
Grzyb Beauveria bassiana to gatunek entomopatogennych mikromycetów należący do rodzaju Beauveria. Grzyby te są szeroko rozpowszechnione w glebie i na roślinach i mogą powodować grzybicę u wielu szkodników owadzich, a także niektórych rodzajów kleszczy.
Grzyb glebowy Beauveria bassiana wykazuje wysoką aktywność owadobójczą dzięki następującym mechanizmom;
1) Bezpośrednie pasożytnictwo. zarodniki grzybów w kontakcie z ciałem owada-szkodnika wydzielają kompleks enzymów, które rozpuszczają chitynowy naskórek w miejscach przyczepu. Po zniszczeniu kutykuli zarodniki Beauveria bassiana kiełkują w jamie ciała owada, dochodzi do uszkodzenia przewodu pokarmowego, narządów oddechowych i porażenia układu nerwowego. W wyniku rozległej grzybicy owad ginie. Dalszy rozwój grzyba następuje już w martwym szkodniku. Strzępki mikromycete, wyrastające na zewnątrz, pokrywają ciało szkodnika grubą grzybnią, tworząc warstwę z zarodnikami na powierzchni. Powstałe zarodniki mogą służyć jako źródło infekcji dla innych szkodników.
2) Uwalnianie toksyn. Po zaatakowaniu organizmu owada mikromycete Beauveria bassiana wytwarza różne toksyny, które są metabolitami wtórnymi (bewerycyna, bassianin, bassianolide, boverolides, tenellin itp.). Toksyny te pomagają mikromycetom pasożytować i zabijać szkodniki. Również dość często działanie toksyn prowadzi do wtórnego zakażenia szkodników innymi rodzajami mikroorganizmów, co przyspiesza ich śmierć. Ten kompleks toksyn jest bezpieczny dla ludzi i zwierząt, co umożliwia wykorzystanie ich do produkcji biologicznych insektycydów.
Pierwszymi oznakami działania leku jest zaprzestanie żerowania szkodników przez 2-4 dni. Masowa śmierć owadów notowana jest przez 3-5 dni. Termin działania ochronnego wynosi 7-14 dni
Bioinsektycydy na bazie Beauveria bassiana znajdują szerokie zastosowanie w ochronie przed następującymi szkodnikami:
Na uprawach warzywnych (ziemniaki, pomidory, ogórki, kapusta itp.) – stonka ziemniaczana, gąsienice różnego rodzaju łopatki, ćmy ziemniaczanej, gąsienice mączlika kapuścianego, wciornastków, mączlików itp.
Na uprawach owoców i jagód (truskawki, maliny, jabłonie, gruszki, wiśnie) - ćmy jabłoniowe, larwy owocożerne, skoczki, skoczki, wciornastki, skoczki winogronowe, skoczki, świetliki, mszyce itp.
Kiedy można zbierać plony po przetworzeniu?
Leki biologiczne posiadają 4 klasę bezpieczeństwa: bezpieczne dla ludzi, pszczół i środowiska. Nie ma takiego oczekiwania, ale dla pewności przeczytaj uważnie instrukcję.
Jaka jest różnica między klejami a adiuwantami?
Klej to substancja, która pomaga utrwalić roztwór roboczy na liściach roślin.
Adiuwant ma szersze zadanie, nie tylko utrzymuje roztwór roboczy na powierzchni roślin, ale również równomiernie pokrywa rośliny podczas obróbki dzięki zmniejszeniu napięcia powierzchniowego kropelek. Również dzięki swojemu składowi zwiększa się skuteczność i penetracja roztworów roboczych do roślin, co generalnie poprawia działanie leków i pozwala na zmniejszenie tempa zużycia.
Czy preparaty chemiczne i biologiczne można stosować razem?
1. Preparatów grzybobójczych nie można łączyć z chemicznymi środkami grzybobójczymi;
2. Bakteryjne można łączyć z niewielką ilością chemicznych środków grzybobójczych. Nie ma dokładnej listy, więc lepiej pracować osobno;
3. Możesz pracować z nawozami w jednej mieszance zbiornikowej;
Jak często należy wykonywać zabiegi?
Przetwarzanie jest zalecane co 10-14 dni. Działanie jakichkolwiek leków słabnie wraz z opadami atmosferycznymi lub silnym spadkiem temperatury powietrza. Dlatego po deszczu lub obfitej rosie zaleca się ponowną pielęgnację.
Czy biofungicydami można leczyć choroby, które już się rozwinęły?
Główną funkcją biofungicydów jest zapobieganie rozwojowi mikroorganizmów chorobotwórczych i chorobom. Dlatego, jeśli choroba już się rozwinęła lub jest w zaawansowanym stadium, zaleca się albo zwiększenie dawki leków biologicznych, albo zastosowanie leków chemicznych w celu ich wyeliminowania.
Polecamy:
- stosowania preparatów biologicznych w profilaktyce i leczeniu we wczesnych stadiach rozwoju choroby;
- przy leczeniu zaawansowanego stadium - chemiczne środki ochrony indywidualnej, następnie po 5-7 dniach kuracja preparatami biologicznymi.
Czy preparaty biologiczne są bezpieczne dla pszczół?
Tak, biologiczne środki owadobójcze są bezpieczne dla pszczół, o ile przestrzega się instrukcji stosowania.
Czy preparaty biologiczne mają działanie kumulacyjne?
Nie, preparaty biologiczne nie kumulują się w glebie, owocach i roślinach.
Jaka jest różnica między fungicydami grzybiczymi i bakteryjnymi?
Istotą działania fungicydów jest zapobieganie i zwalczanie chorób roślin. Fungicydy biologiczne dzielą się na bakteryjne i grzybicze. Główne oparte są na zarodnikach grzyba Trichoderma i zarodnikach bakterii z rodzaju Bacillus.
Preparaty grzybobójcze: Podczas przygotowania roztworu roboczego zarodniki grzybów budzą się i wpadając do gleby lub na roślinę kiełkują, tworząc grzybnię, rozpoczynają aktywną konkurencję o podłoże (składniki odżywcze) z inną mikroflorą, pasożytują na patogenach, tłumiąc je, chroniąc w ten sposób rośliny.
Preparaty bakteryjne: zarodniki „budzą się” iw trakcie swojej życiowej aktywności uwalniają substancje biologicznie czynne: antybiotyki, fitohormony, witaminy i inne substancje. Dzięki temu patogeny roślin są tłumione.